Birinci ders yılı sonunda, sınavlara hazırlanırken tutulduğu göz hastalığı yüzünden
öğrenimine ara vermiştir.Üç yıl süre ile İstanbul ve Viyana’da tedavi çaresi
aramış; sonuç alamayınca, Viyana Yüksek Pedagoji Enstitüsü’nde özel eğitim öğrenimine
başlamıştır. 1936’da bir bursla A.B.D.’lerine gitmiş ve bir yıl Harvard
Üniversitesi Eğitim Fakültesi’nde eğitim görmüştür. Daha sonra kaydını Columbia
Üniversitesi Eğitim Fakültesi’ne naklederek 1938 yılında özel eğitimde lisans,
1939’da ise yüksek lisans diplomasını almıştır. Aynı yıl ülkeye dönen Enç, Gazi
Eğitim Enstitüsü Pedagoji Bölümü’ne “Marazi Ruhiyet” dersini okutmak üzere
atanmış, daha sonra ise, programa eklenen “Özel Eğitim” ve “Ruh Sağlığı” gibi
dersleri de okutmuştur.
1950’de
Ankara Körler Okulu’nu, 1952’de Gazi Eğitim Enstitüsü’nde Özel Eğitim Bölümü’nü
kurmakla görevlendirilmiş ve 1956 yılına kadar Ankara Körler Okulu’nun
müdürlüğünü ve Özel Eğitim Bölümü’nün başkanlığını birlikte yürütmüştür. Bu süre
içinde Özel Eğitim Bölümü’ndeki çalışma arkadaşlarıyla birlikte ülkenin çeşitli
yerlerinde “körler, sağırlar okulları, ağır öğrenenler için alt özel sınıflar ve
rehberlik araştırma merkezlerinin” açılmasını sağlamıştır.
Görme engellilerin eğitimi konusunda
sivil inisiyatifi harekete geçirmek ve toplumsal bir baskı grubu oluşturmak
amacıyla 1950 yılı başında Altınokta Körler Eğitim ve Kalkındırma Derneğini
(ANKEK) kuran Enç, kısa sürede derneğin İstanbul ve Gaziantep Şubelerinin
kuruluşunu da gerçekleştirmiş;1958 yılında bakanklar kurulu kararıyla derneği
kamu yararına statüsüne kavuşturmuştur. ANKEK aracılığı ile 1961 Anayasasında
engellilerle ilgili hükümlerin yer almasını sağlayan ENÇ, rehabilitasyon
çalışmalarının gereğine dikkat çekerek, rehabilitasyon merkezleri kurmak üzere
1970’li yıllarda “Altınokta Körler Vakfı’nı”, 1980’li yıllarda da “Türkiye
Körler Vakfı’nı” kurmuştur. Bu vakıflar Altınokta Körler Eğitim ve Kalkındırma
Derneği’nin yürüttüğü kampanya ile elde edilen gelirlerle bugün İstanbul
Emirgan’da ve Ankara Yenimahalle’de bulunan rehabilitasyon merkezlerini açarak
SHÇEK’e devretmiştir. Daha sonra Kısaca “Altınokta Körler Derneği” adını alan
dernek bugün 33 ildeki şubeleri ve altıbinin üzerinde görme engelli üyesiyle
çalışmalarını etkin bir şekilde sürdürmektedir.
1956–58
arasında bir bursla A.B.D.’de İllinoise Üniversitesi’nde doktora çalışmasını
sonuçlandırarak yeniden yurda dönmüştür. ABD’den döndükten sonra Orta Doğu
Teknik Üniversitesi Eğitim Fakültesi’nde kuruculuk ve dekanlık, Ankara Yüksek
Öğretmen Okulu, Sosyal Hizmetler Akademisi, Hacettepe Üniversitesi Temel
Bilimler Fakültesi’nde öğretim üyeliği yapmış ve beş yıl süreyle MEB Talim ve
Terbiye Kurulu üyeliğinde bulunmuştur. Daha sonra ise, Ankara Üniversitesi
Eğitim Fakültesi’nde öğretim üyesi ve Özel Eğitim Bölümü başkanı olarak
çalışmıştır.
1980
yılında Türk Eğitim Vakfı’nın Eğitim Bilimi Ödülü’nü kazanmıştır. Doç. Dr.
Mitat Enç’in meslek hayatı süresince ve emeklilik yıllarında çeşitli gazete ve
meslek dergilerinde çıkan makalelerinden başka telif eserleri şunlardır;
- “Ruh
Sağlığı Bilgisi”,
- “Körlerin Psikoloji ve
Eğitimleri”,
- “Üstün
Beyin Gücü-Gelişim, Uyum ve Eğitimleri”,
- “Görme
Özürlüler-Gelişim, Uyum ve Eğitimleri”,
- “Ruhbilim Terimler
Sözlüğü”,
- “Çocuklarda Yemek Yeme
Sorunları”,
- “Selamlık Sohbetleri (çocukluk ve
gençlik anıları)”,
- “Bitmeyen Gece
(otobiyografi)”
- “Uzun
Çarşının Uluları (Gaziantep öyküleri)”,
- “Özel
Eğitime Giriş (ortak yazar)”,
- “Eğitim Psikolojisi” (ortak
yazar)”,
- “Tenasül Psikolojisi (Çeviri-S.
Freud)”,
- “Allaha Ismarladık Mr. Chips”
(çeviri-J. Hilton),
- “Mikrop Avcıları (çeviri-P.de
Kruif)”.
1942 yılında Gazi Eğitim Enstitüsü
İngilizce öğretmenliğinden emekli olan eşi Sabahat Enç’le evlenmiştir. Biri kız,
biri erkek iki çocuğu ve üç torunu bulunmaktadır. 1985 yılında hayat arkadaşı
Sabahat Enç’i bir trafik kazasında kaybeden Doç. Dr. Mitat Enç, emekli olduktan
sonra Yalova’ya yerleşmiştir. Hocamız 1991 yılında kurduklarını, yaptıklarını ve
yaşattıklarını özel eğitim camiasına emanet ederek aramızdan ayrılmıştır.
|
