RİZE ADININ EFSANESİ     Bir zamanlar Karadenizin haşin dalgalarına göğüs geren dağların yamaçlarında, sevgilisi Ali Reis'i Karadeniz'in hırçın fırtınalarından birinde kaybeden ve bu yüzden bu yamaçlardaki ormanlar arasında yaptığı sarayında yapayanlız oturan Roza yahut Razi adında güzellikte eşsiz bir kadın varmış. Yanlız güzelliği ile değil zenginliği ve iyi kalpliliği ile de tanınır sayılırmış. Kadın her gün her gece denize açılan penceresinin önünde oturur, sevgilisini bekler, umutsuz aşkını türküleriyle dile getirir: yanık bağrını göz yaşlarıyla serinletirmiş. Zaman böyle geçmiş ve bir gün ne pencereden görünür nede sesi duyulur olmuş.  Birde gelip görseler ki koca saray bomboş, kimsecikler yok. Yanlız iki satır yazı (Hazinelerimi fakir fukaraya dağıtın, gelip ev bark kursunlar ve beni aralarında bulsunlar) Kısa zamanda bir şehir kurulmuş ve adını raziye vermişler. Bu zamanla (Rize) olmuş.   Rize'nin ardı arkası kesilmeyen yağmurları onun göz yaşları imiş. Rize'nin kemençesinde, türkülerinde onun yanık yüreğinden sesler varmış. işte, onda bir parça arayan Rizeliler, bunun için cömert, iyi kalpli ve içli insanlarmış. Bu gün bile fırtınalı, sert, dalgalı havaların uğrultulan arasında Ali Reis'in derinden derine, Raziye Raziye diye seslendiği duyulabilir. Devamlı yağmur ve kapkara bulutlar altında Rize'nin gerçekten kasvetli bir güzelliği vardır. Bu güzelliğe aşık şairimiz A.Kutsı Tecer, Ali Reise şöyle seslenir; Artık ne kıyı, ne fener Denizler ağını gerer Gönlümü okur enginler Benim gönlüm de böyledir Yaşa Ali Reis yaşa Yelkeni açalım başa İnelim Rize'den aşa Benim yolum'da böyledir. => Rize Efsaneleri Rize Adının Efsanesi Ayı idi mayı idi CAZI BABAANNE HALA DERESİ EFSANESİ CAZI KARISI HORON HİKAYESİ PİLAV DAĞI EFSANESİ RİZE GELİN KAYASI EFSANESİ