|
KÜTAHYA EFSANELERİ
KÜTAHYA İLİNİN ADI:
Bir zamanlar yörede dul bir kadın yaşarmış.Geçimini sağlamak için çanak çömlek yaparak pazarda satarmış. Yaptığı çanak ve çömlekler o kadar sağlam ve güzel olurlarmış ki hemen beğenilip alınırmış. Bu nedenle diğer çanak ve çömlekçilerinki alıcı bulamazmış. Zorda kalan öbür çanak çömlekçiler bu duruma şaşarak sonunda bu kadının çanak çömleğinin sağlam ve güzel olmasındaki sırrın toprakta olduğuna kanaat getirirler ve derler ki :?bu kadını izleyip nereden toprak aldığını öğrenelim, bizde oradan toprak alalım.? Derler. Dediklerini yaparak, gizlice kadını takip ederler. Kadını şimdiki ilimizin (Kütahya) bulunduğu yerdeki, küçücük bir tepeden toprak aldığını görürler. Bunun üzerine bütün çanak çömlekçiler oradan toprak almaya başlarlar.Bundan sonra çanak çömlekçilik gelişir ve burada bir kent kurulur. Adınada seramik kenti anlamına gelen Seramorum denir. Daha sonra kentin adı Kotiyom olarak değişir.
KALE EFSANESİ
Efsaneye göre bir zamanlar Kütahya'da minareden boylu, olağan üstü, dev gibi iri ve güçlü adamlar yaşarmış. Ömürleri de boyları gibi uzunmuş. Bazıları susadığında eğilip kente üç kilometre uzaklıktaki Felent çayından su içerlermiş.Bir gün bu adamlara liderleri yan yana dizilmelerini emretmiş, dizinin bir ucu yoncalıya diğer ucu Nemrut kayasına ulaşmış. Liderleri Nemrut kayasından parçalar kestirerek oda büyüklüğünde kaya parçaları elden ele geçirilerek Gulam köyü diye bir köyün yanında işlenerek kentin yanındaki şimdiki Hisar tepeye taşınır.Bir söylentiye göre şimdiki Enne Köyünün adı bu olaydan kaynaklanır.Daha önceleri ?Elele ? olan köyün adı zamanla Enne'ye dönüşür. Kalenin yapımı uzun sürer.Bedenler, örülür, saralar kururlur, su mahzenleri kazılır ve yer altı yolları yapılarak, görkemli bir kale yükselir.Bu sırada bin yaşına yaklaşmış olan başkanın bir oğlu varmış. Henüz bıyıkları yeni terlemiş olan başkanın bu oğlu 300 yaşındaymış ve birden ölmüş. O güne kadar ölümle ilk kez karşılaşan babanın beli bükülür ve yaptığı kaleye bakar bakar,Üç yüz yaşında oğlum öldü hamı traş
SARIKIZ EFSANESİ:
İnsanlar kaya kovuklarında, inlerde otururken şimdi hamam olan mağara bir koca ninenin evi, boyalık denilen inde samanlığıydı. Ninenin sarı saçlı, çakır gözlü, bal tanli bir kızı vardı. Kızın vücudu kadar içi de güzel ve temizdi.Nine, kızını çok severdi.Kızında çok sevdiği bir sarı ineği vardı.Elinde büyüttüğü bu sarı ineğe bütün sevgisini bağlayan kız,ineğin sabah akşam yemini, suyunu kendi eliyle verirdi. Bir gece yine ineğe saman vermek için ine girdiğinde, kulağına uğultular gelir. Çok derinden gelen bu sesleri hiçbir sese benzetemez, kulak verir. Bu sesin kendisine seslendiğini anlar. Gelen ses;
-Güzel kız, melek kız! Geliyom, geliyom harlayarak mı gelem, gürleyerek mi?
O ana kadar korku nedir bilmeyen ceylan yapılı dağların kızı ilk defa bu gizli ses karşısında irkilmiş. Hemen ninesine koşmuş. Heyecanını onun sıcak koynunuda yatıştırdıktan sonra olanları anlatmış. Nine kız bir hayli düşünmüşler. Ne idi bu?!... Dağ anası mı, orman ejderhesı mı cin mi, haydut mu, yoksa kıza gönül vermiş sevdalı mı?.... Ya harlaması, gürlemesi ne oluyordu. Bunu bir türlü çözemediler. Kimselere diyemediler.Her iyi ve kötü gün gibi o gününde sabahı oldu. Gündüz gözüyle köşeyi bucağı aradılar, taradılar, in cin yoktu.Ertesi gece nedense vakti gelince kız yine kız yine duramadı yine samanlığa koştu. Bu sefer ses daha açık gelir. Nine geldiğinde ses kesilir. Kız yalnız kalınca belir ama o gecede bir şey diyemezle. Üçüncü gün karar verirler bu gaipten gelen sesin sahibi kim ise ne ise çıksın diye sese cevap vermeye karar verirler. O gece de kız karanlıkların derinliğine gene ay parçası gibi süzüldü, kulak verdi uğultular canlandı ve kayalar dile geldi
- Güzel kız sarı kız geliyom, geliyom, izin ver?
Kızın ağzından bir çığlık gibi çıkıverir sözler:
- İn misin cin misin ne isen gel göreyim?
Kayalardan bir uğultu kopar ve
- Harleyem mi, gürleyem mi?
Bunun üzerine kız korkuyla
- Harla ey mübarek harlayarak gel der.
Bu sesi her oyuktan fışkıran suların harıltısı takip eder. İne dolan sıcak kızı içine alır.Ilıcada şimdi büyük hamam olarak bilinen Boyalık hamamı olur.
Hamama gelen iyi yürekli, ince duygulu, temiz kalpli kişilere Sarı kızın göründüğü inancı yaygındır. Bunun içinde bir efsane söylenir.
Günlerden bir gün hamama giden iyi yürekli bir kadın sıcaktan fenalaşıp baygınlık geçirir, hamamın havuzuna düşer. Suyun dibinde bir delik görür, buradan geçince küçük bir bölmede karşısına sarı saçlı güzel bir kız çıkar Kuran okuyan kız onu kurtarır. Öbür bölmeye geçirir, kurtarır
YONCALI EFSANESİ:
Bir zamanlar Kütahya valisinin güzel bir kızı varmış. Bu kız amansız bir hastalığa tutulur.Kötü ve bulaşıcı olan bu hastalık tedavi edilemez. Sağlığından ümit kesirli ve başkalarına da bulaşır korkusuyla kızın kimsesiz boş bir yere bırakılması düşünürlü ve bir gün Yoncalı'nın bulunduğu yere bir çadır kurulur. Kız oraya bırakılır. Yemeği bırakılır. Kız orada bir müddet kaldıktan sonra bir gün tüyleri dökülmüş, cılız bir kurt görür. Kurt her gün ikindi serinliğinde çayırın yanından geçerek bir yere gidip gelmektedir. Bir müddet sonra kurt düzelmeye ve tüylerinin çıkmaya başladığı görür Kız bu durumu merak eder. Sürünerek bunun izinden gider. Birde bakar ki; çayırlıklar arasında bataklık var . Kurt birinci batağa girip içine batıp batıp çıkmaktadır. Buradan çıkıp ikinci batağa girmekte ve sonunda temiz suda durulanıp çıkmaktadır. Bu durumu gören kız aynı şekilde bataklara girip çıkmaya başlamış. Günden güne iyileşmiş gücü yerine gelmiş, yüzü gözü düzelmiş.Tam iyileştiği bir gün bir çoban onu görür ve kızı sever. Yanına gelir. ?in misin, cin misin?? der kızda ?ne inim ne de cinim senin gibi adem oğluyum? der ve olanı biteni anlatır.Çoban kızı alıp babasına götürür. Baba kızını iyileşmiş görünce sevincinden ?Dile benden ne dilersen?? der. Çoban birkaç kez sağlın diledikten sonra kızının kendisine verilmesi ister. Baba da kızını verir. Kızda çobanla evlenir.Baba, buraya bir hamam ve bir cami yaptırır. Herkese şifa olsun diye.
MEHMETÇİK ÇAMI EFSANESİ
Vakıfköyü Seyit Ali anlatıyor: Malazgirt Savaşı sonrası ilerleyen, her gün bir yenisi eklenen topraklara, asalet katan Müslüman Türkün Tevhit mührünü basan öncü kuvvetlerin avcı kolundan bir askerin önüne işte bu mıntıkalarda 15-20 kadar gavur askeri çıkar, aralarında çıkan çarpışma sonunda orası düşman askerlerine mezar olur. Şimdi bile biz oraya gavur mezarlığı deriz. Aldığı derin bir yara ile oradaki topraklara kanını akıta akıta çeşmenin başına varır, dermansız düşer, bayılır oraya. Yetişen arkadaşları bir süre sonra bulurlar onu. Ruhu henüz cesedinden çıkmamıştır. Ayın hilal hali, yıldızı ile Mehmetçik'in yanında sanki bir bayrak gibi aksetmiştir. Can havli ile tuttuğu küçük çam filizi avucunda öylesine biçimlenmiş bırakmıyor, dudaklarında inilti ile ?Allah Allah? der. Biraz sonra arkadaşlarının kolları arasında Kelime-i Şahadet getirerek ruhunu teslim eder. Avuçlarının arasında çam filizi, bir kabın içinde donan alçı gibi şekil almıştır. Arkadaşları, rengi kırmızıya dönen çeşme ayağının içine akseden hilal ve yıldızın kenarına o çam filizini, baş ucuna gelecek şekilde elbiseleri ile beraber gömerler ve yollarına devam ederler.
O küçük çam, yerdeki bu eşsiz manzarayı bir bayrak halinde göklere çıkarmak istercesine, dallarını sağa sola yaymadan öylece yükseklere çıkardı. Büyüdü, tohumlarını çevresine saçtı. Oldu bir orman. Bu ağaçların gövdesinden akan sakız dediğimiz göz yaşları kan renginde, pürçüklerinin arasından geçen rüzgar tüylerimizi diken diken eden şehitler senfonisi sanki.. Ve Yunus'un sözlerinde ilahilerle nesilden nesile geliyor hikaye? Sırtını ebediliğe dayamış, cesetleri unutulma çukurlarında çürümeyen, Rableri katında dirilerin abideleri ile dolu bu mekan Tavşanlı'nın Vakıf Köyü'nde?Bu abide çamların civarındaki diğer ağaçlar, bektiler hepsi bir bütünlük içinde, Mehmetçik'in eşsizliğini anlatırcısına oraya kümelenmişler. Ihlamurlar, şahane kokularını burarda hiç kimseden kıskanmıyorlar.
Çoban çamları, yavrularını burada koruyorlar. Altın sarısı pürçükleriyle dünya botanik literatürüne geçmeye hazır isimsiz kahramanlar gibi, nadide mutasyonlar, hep burada Mehmetçik Çamı'nın çevresine gelip yerleşmişler.
Dünyadaki meşhur bilim adamlarına nev'i şahsına münhasır özellikleri ile ziyaretgah haline gelen bu ormanımızdaki ağaçlardan birini ilk gördüğünde heyecanlanan Belçikalı Yelene İSTAVROZ çıkararak aynen şunları söyledi:
?Allah inanan insanlar Allah'a şükrün borçlarını ödemek için gelip bu ağacı tavaf etmelidir.? Sonra buralara kadar felçli haliyle çamımızı görmeye gelen kocasını sırtına aldı, gözyaşları ile tavaf ettiler ve akabinde dediler ki; ?Yalnız bu ağaç Türkiye için bir hazinedir.? İşte bu hazinemizi her sene ziyaret etmeye gelen, yüzlerce bilim adamının müşterek arzusu, bu tabiat harikalarının özenle korunması. Mehmetçik Çamlarını kesme bahtsızlığına yakalananlarının hepsinin müşterek akıbeti, dileyerek intihar. Bu bir rivayet değil, istatistiği bir sonuçtur. Seyit Ali Amca'ya ve Vakıf köylülere, bu çamları kesenlerin hallerini sorduk, bakın neler söylediler:
- Mahzar Osmanlık olur.
- Bir daha uyuyamaz.
- Ailesinden birine sara gelir.
- Onmaz.
- Titrek olur (devamlı eli ve ayağı titrek, yemek bile yiyemez.)
- Hayvanları ölür, evi barkı yanar. - İflah olmaz. - Toprak bile kabul etmez. (ölüsünü)
ÇOBAN MURAT ÇAMI EFSANESİ KOYUN AĞILI DEDESİ
Nereli olduğunu bilen yok dedemizin. Hangi köye çoban dursa bir önceki köyün halkından biri zannedilirdi. Nedense o, kendini bırakmak istemeyenlerin yalvarıp yakarmalarına bakmaksızın her iki veya üç yılda bir köy değiştirirdi. O, ağaçları, hayvanları, böcekleri, kuşları, çiçekleri öyle çok severdi ki, nerede çobanlığa dursa başka bir güzellik gelirdi. Yaz, kış dağlarda gezer, ağaçlarla kuşlarla konuştuğu söylenirdi. Hemen her yerdeki müşterek ismi ? Çam Dede? veya ? Çoban Dede?'ydi. Esas adı Murat' mış. Dağlarda ağaçlarda aşılar yapar, yeni aşılı meyveler, yeni türler, yeni formlar elde etmeyi diğer çobanlara da öğretirmiş.Belki 10 veya 15 sene oldu, bu köye geleli ?Son durağım bu dağlar benim? dermiş diğer çobanlara. Bir çam ağacının altına ağılını kendisi kurar, yaz kış orada yatarmış. Ne hikmettir bilinmez, altına ağıl kurduğu çamların dalları, şemsiye gibi ağılın üstünü kapatır, altına yağmuru, karı geçirmez, hatta kışları bir çok yabani hayvan o ağaçların daları içinde bir in gibi kışlarlarmış.
Elindeki asası ile ağaçların etrafında çizgiler yapar, o çizgilerden içeriye ne bir canavarın girdiği, dışarıya da bir tek koyunun çıktığı görülmez, onun koyunlarının gölgelendiği tüm çamlar, adeta hayvanlara bir ağıl olurmuş. Ona koyun ağılı dedesi diyenlerde vardı. Çam dede diyorlardı. Çoban Murat Dede derlerdi. Köye hiç inmez, tüm dostları, koyunlar,ağaçlar, dağlar,bayırlar idi.
Domaniç Dağlarında
Çobanlık yapardı
Murat Dede
Ağıtlar yakardı koyunlarına
Aşılar yapardı ağaçlarına
Koyun Ağılı Dedem,
Baharı, yazı, kışı, güzü
Daim gülerde yüzü
Onunla kurttan korkmazdı kuzu
Uyumaz gezerdi, yıldızlarda sonsuzu,
Hiç eksik olmazdı dağlarda tanrı misafirleri, Bayram ederdi onları görmekten ağırlamaktan . Gelen misafirlerine ağaçlarını, çamlarını, çamlarının altındaki ağıllarını gösterir, çiçekleri verir, meyveleri verir, canı isterse kavalı ile adeta yeni besteler yapar, memnun etmeye çalışırdı ziyaretçilerini. Ama bu defa gelen misafir, daha önce gelenlere benzemiyordu. Köyün muhtarının cenazesini getiriyordu, karısı, köylü bayram etti, muhtar öldü diye. Dert yandı Çoban Murat Ağa'ya muhtarın karısı. Köy mezarlığına gömülmesine müsaade edilmeyince, ne yapsındı kadıncağız. Zar zor koymuş kocasının cesedini öküz arabasına, gömüversin diye getirmişti. Şimdiye kadar gelen misafirler hep diriydi. Onlara ağzından ikramlar yapardı . Ne yapsın düşündü taşındı, muhtarın karısı ile bir çamın altını kazdılar mezarı, koydular muhtarı içine. Kapattılar üstünü, üzgün kadıncağız, Çoban Murat Ağa'nın içinden okuduğu duaya ?amin? dedi ve döndü evine.
Aradan ne kadar zaman geçti bilinmez, köyünde zulmün sembolü haline gelmiş muhtar bu defa köylülerin rüyalarında cennette görünüyordu. Hemen hemen tüm köy görmüştü bu rüyayı. Kimse çıkıp da anlatamıyordu rüyasını, ta biri çıkıp da anlatıncaya dek. O zaman herkes teker teker söylediler, ?Biz de gördük o rüyayı ? ama böylesine kötü bilinen muhtarın herkes tarafından cennette görünmesini gerektiren iyi bir tarafı olmalıydı. Düşündüler, düşündüler bulamadılar. Hanımına sordular, o da görmüş aynı rüyayı ama yorumlayamamıştı. Zira o da beraberliklerinde kocasının iyi tarafına rastlayamamıştı. Düğüm muhtarı gömen çoban muratta çözülecekti. Gittiler koyun ağılına buldular ve sordular.
-Murat Ağa nasıl dualar okudun bizim muhtarı gömmeden dediler.
-Ben ümmi biriyim komşular, ne bilirim cenaze dualarını. Biçare kadıncağız getirince cenazeyi, kazdık çukuru gömdük beraber, kapattık üstünü toprakla, hepsi bu kadar dedi.
-Hiç mi bir dua veya bir şey söylemedin, dediler.
-Söyledim, söylemez olur muyum söyledim.
-Eee neler söyledin dediler.
- Allah' ım şu dağlarda bana ne zaman misafir gönderdinse, biliyorsun sen gönderdin diye ben onların hepsine baktım. Yemedim yedirdim, içmedim içirdim. Güzel Allah'ım bir tanede ben sana misafir gönderiyorum, ne olursun sende ona iyi bak? Dedim hepsi o kadar.
-Gelenler ne diyeceklerini şaşırmışlar, birkaç hoşbeşten sonra ayrılmışlardı.
-O günden sonra bu havalilerde herkes, koyun ağılı çobanı Murat Ağa'yı konuşur oldu. Her sene köyün davarı yaylaya çıkacağı zaman, Murat Dede' ye onun aşı yaptığı çoban çamlarının altında mevlitler okutur, fakir fukarayı yedirir içirir, giydirirler. Hacılar hacıya, askerler askere, çoban çamlarının altında uğurlanır. O nun aşı yaptığı çoban çamlarını çoban çamlarını kimse kesmez, saygısızlıktır, uğursuzluktur, böyle inanılmıştır.
PADİŞAHIN KIZI VE İNCİLİ PADİŞAHIN OĞLU
Bir varmış bir yokmuş. Bir padişahın inci gibi güzel iki kızı varmış. Bunlar bizim gibi evlerde durmazlarmış. Bunların camdan bir evleri varmış. Hayatın ne olduğunu bilmezlermiş. Bu kızlar camdan evin içinde hayvan dilini öğrenirlermiş. Bunların yanında bir tane hocaları varmış. Bu karanlık evden başka bir yeri görmezlermiş. Kemiksiz et yerlermiş. Başka bir ey yemezlermiş. Kasap bir gün acele ederken kemikli et koymuş. Büyük kız eti yerken bir kemik görmüş. Asla kemiğin ne olduğunu bilmiyormuş. Kemiğin her tarafına bakmış tanıyamamış. Kemiği atıvermiş. Kemik cama gelmiş. Cam kırılmış. Karlı bir günmüş. Dışarıya çıkmış karın üzerine oturmuş. Oraya iki tane karga gelmiş. Biri beyaz biri siyahmış. İkisi kavga yapmışlar. Beyazlarını kanatmışlar. Karganın bir tanesi demiş ki: ?Senin üzerindeki tüy neye benziyor??, öbürü demiş ki: ?İncili Padişahın oğlunun saçına ve gözüne benziyor? demiş.?peki şuran neye benziyor?? demiş. İncili Padişahın oğlunun yanağına benziyor? demiş.Kızda bunu duymuş. Kuşlar uçup gitmişler. Hocası da çarşıya cıgara almağa gitmiş.Hocası gelince kızı aramış, taramış, bulamamış. Padişah beni keser diye ağlıya ağlıya gözleri kör olmuş.Kız az gitmiş, uz gitmiş dere tepe düz gitmiş, yolda bir çobana rastlamış. Demiş ki: ?Ne olur çoban senin elbiseni ben giyeyim, benim elbisemi sen giy? demiş. Çoban sevincinden elbisesini çıkarmış. Kızın elbisesini giymiş. Kız gide gide büyük bir şehre varmış.Orada bir deli kız varmış. Bu kız günde bir kız yermiş. Orada bir kocakarı yün eğirirken görmüş. Kadına ?Nineciğim sen neden ağlayıp destanlar yazıyorsun?? demiş.Nine de demiş ki: Hayatımda hiç çocuğum olmadı.Son zamanlarda bir kızım oldu. Onu da bu şehirde bir deli kız var, günde bir kız yiyor. Sıra benim kıza geldi de onun için ağlıyorum? demiş. Kızda demiş ki: ?Nineciğim sen hiç merak etme. Senin kızı yemesinde beni yesin? demiş. Nine de : ?Hayır kızım sen bir padişah kızısın. Padişah beni asar, keser. Hayır kızım. Olmaz? demiş. Kız da: ?Hayır nineciğim böyle söyleme? demiş. Kızı deli kızın yanına atmışlar. Deli kız kızı görmemiş.Kızda zincirle tavana çıkmış.Yedi gün olmuş. Yedi tane kız tavana çıkmışlar.Hepside şarkı söylemiye başlamışlar. Padişahın kızı uyumuş kalmış. Rüyasında kız koşa koşa giderken on, on beş kadar dev, ayaklarını ateşe verip uyurlarken ortada büyük bir kazan içinde bir böbrek, bu böbrek deli kızın böbreği imiş. Kız onların arasından geçip alayım derken kız korkusundan uyanmış. Sabahleyin erken dağları aşa aşa devler uyurken deli kızın böbreklerini alıp gelmiş. Kızlar uyurken yanlarına yatmış. Deli kız uslu uslu dururken böbreği ağzına atmış ve yedi kız bağıra bağıra şarkı söylerken deli kız akıllanmış.
Demiş ki: ?kardeşlerim ne olur yanınıza beni de alın. Bende sizinle şarkı söyleyeyim? demiş. Onlarda korkmuşlar.Padişahın kızına, akıllanan kız demiş ki: ?kardeşim ne olursun gel sarılalım? demiş. Padişahın kızı korkarak ?hayır? demiş ve sonra zincirden inerek ?geliyorum? demiş. İkisi sarılmışlar. Padişahın kızı, akıllanan kızın babasına ?müjde, kızın akıllandı? demiş. Padişah :?Sen benim kızımı akıllandırdın, ne istersen vereyim? demiş. Kız da ?Ben senin oğlunu isterim? demiş. Padişah:? hayır, ne vereyim? demiş. Kız da ondan bir at istemiş. Kız ata binmiş. Yola çıkmış. Gide gide büyük bir şehre gelmişler. O şehirde büyük bir balina varmış. Bu binanın içinde 180 tane merdiven varmış. Buradan bin kişi iner, bin kişi çıkarmış. Kızda bunu görmüş. Kız yüzüncü merdivenden çıkarken bir kocakarıyı yemek pişirirken görmüş ve demiş ki nineciğim bu yemek ne olacak? nine de ?kızım sen korkarsın git? demiş. Kız :? hayır nine ben korkmam, sen söyle?. Kocakarı da: ?kızım burada padişahın atlarından günde birer at kayboluyor.? Demiş. Kız da : ?peki ben şu merdivenin altına gireyim oradaki delikten atları kim alıyor göreyim. Ve padişaha söyleyeyim? demiş.Nine de ?Peki? demiş. Akşam olmuş. Padişahın karısı dev olarak aşağıya inmiş. Yemeklere bakmış. Burnunu yılıktırmış. Yemekleri beğenmemiş. Atların yanına inmiş. Atların birini yemeğe başlamış. Kız hemen merdivenin altından çıkmış. Padişaha koşmuş. Padişah yerinden kalkmış. Aşağıya inmiş. Karısını atı yerken görmüş. Yerine yatmış. Kızda merdivenin altına yatmış. Kadın atı yemiş. Yerine yatmış. Padişah kadından korkmuş.Sabah olmuş. Kız padişahı uzak bir yere götürmüş. Orada padişaha demiş ki: ?Aman karıcığım bugün bayram varmış. Seni oradaki koltuğa oturtacağım.Orada sen seyredeceksin? dersin? demiş. Padişah karısına aynen böyle söylemiş.Kadın da ?peki? demiş. Sabah olmuş. Kadını götürmüşler. Padişah demiş ki: Aman karıcığım sana kıyamıyorum Şu koltukta otur? demiş.Kadın oturmuş.Üzerinden kilitlemişler. Gelen geçen demir tokmakla vurmuş. Leşini çaya atmışlar. Padişah böylece kurtulmuş. Padişah kıza demiş ki:?kızım sen beni kurtadın, sana ne istersen vereyim? demiş. Kız da ?hayır padişah babacığım? demiş. Padişah ?hayır kızım, söyle ne istersen vereyim? demiş.Kız da ?senin pıtraklı yüzünü istiyorum? demiş. Padişah yüzüğü vermiş. Kız bir yalamış. Melekler çıkmış. ?ne istersin sultanım? demişler. Kız İncili Padişahın oğlunun evine gitmiş.Oğlan uyuyormuş. Kız gelince uyanmış. Kıza. ?kız gelince uyanmış. Kıza: ?İn misin cin misin? demiş. Kız da ?ne inim ne cinim senin gibi bir ademim? demiş. Oğlanı melekler almaya gelmişler. Her yeri kapalı görünce gitmişler. Kız demiş ki : ? Ben seninle evlenecem Sen benimle gel? demiş.Oğlan ?hayır? demiş. Kız da demiş ki. ?gelmezsen ben uzaklaşınca terler içinde kal boğul? demiş. Atına binmiş, gitmiş. Kız uzaklaşınca oğlan terlerde kalmış. Neredeyse boğulacakmış.Hemen atına binmiş kıza yetişmiş. Kızla beraber kızların evine gitmiş. Kızın bir tane daha kardeşi varmış. Babası bunların ikisini de imtihan yapacakmış. İmtihan yapmış. Oğlanla gelen kız imtihanı kazanmış.Babası ?kızım ne istersin* imtihanı kazandın? demiş. ?Babacığım senin sağlığını isterim? demiş. Babası ?hayır ne istersin? diye tekrarlamış. Kız da ?işte bu incili padişahın oğluna varmak istiyorum? demiş. Babası ?peki? demiş. Düğünleri olmuş. Top gibi bir de çocukları olmuş. Geçinip gitmişler.
ÇİFTÇİ
Bir varmış, bir yokmuş. Evvel zaman içinde kalbur zaman içinde bir çiftçi adam varmış. Bu çiftçi adam her gün çift sürermiş. Bir gün çift sürerken büyük bir yılan çiftçinin ayağına takılmış. Çiftçi şaşırmış.?ya yılan, çekil yılan? demiş.Yılan çekilmemiş. ?ya yılan, çekil yılan? diye tekrarlamış. Yine çekilmemiş. Nihayet çiftçi yılana ?büyük kızımı sana vereyim? demiş.yılan çekilmiş, gitmiş. Adam yılana büyük kızını vermiş. Kız yılanın odasına girmiş. Yılanı görünce evlerine kaçmış. Sabahı gün çiftçi tarlasına çift sürmeye gitmiş. Yılan gene gelmiş. Çiftçi bu sefer ?ortanca kızımı vereyim? demiş. Yılan gene çekilip gitmiş. Ortanca kız da aynen ablası gibi yaparak evlerine gelmiş. Yılan tekrar çiftçinin yanına gelmiş. Çiftçi bu sefer de ?küçük kızımı vereyim? demiş. Yılan gene gitmiş. Küçük kız yılanın odasına girmiş. Yılan bir minderin üzerinde çörek gibi yatıyormuş. Korkmadan yanına varmış. Yılan dile gelmiş. Kıza bir anahtar vermiş. ?Kırkıncı odayı aç kırk birinci odayı açma? demiş. Kız ?peki? demiş. Yılan gitmiş. Kapı çalınmış. Kız kapıya varmış. Annegiller davete Çağırıyorlarmış. Kız ?peki? demiş. Yukarı çıkmış. Odaları açmış. Sıra kırk birinci odaya gelmiş. Kız orada tereddüt etmiş. ?Açayım mı açmıyayım mı?? diye ?Açayım bakalım ne var? demiş. Açmış. Bir bakmış. Bir de ne görsün, güzel bir subayla bayan. Bir de çocuk.Çocuğun üzerinde ince bir tülbent örtülüymüş. Hemen kapıyı kapatmış, aşağıya inmiş. Hemen yılan gelmiş. Derhal subay olmuş Kız subaya ?bugün annemlere gideceğiz? demiş. Subay ?hadi gidelim? demiş. Annesigillere varmışlar Annesigil şaşırmışlar, kalmışlar.?biz kızımızı yılana verdik, subaya vermedik? demişler. Ama subaya karşı değil içlerinde. Neyse sofraya oturmuşlar. O kaçan iki kız gelmişler. Onlar de şaşırmışlar. Birbirlerini dürterlermiş. ?Sen niçin kaçtın geldin? oda öbürüne ?ya sen neye kaçtın geldin? demişler. Meraklarından yemek yiyememişler
|
