(Van’ın düşman işgalinden kurtuluşu)

 

 

Kudurmuş saldırıyor, sayısız düşman ordu.

Ehl-i Salip köpürmüş toptan yükleniyordu.

Evet, vatana düşman toptan üşüşüyordu,

Van’lı yım, talihime Moskoflar düşüyordu.

Düşman ateş kusuyor, Türklük kan kusuyordu,

Vahşet çıldırıyorken insanlık susuyordu.

 

Karanlıklar çökmüştü yurdumun sinesine,

Kulak verin inleyen bir annenin sesine:

Silkin çık, tarihimin koynundan kurtarıcım!

Mihrabımla,kalbimle,bugün sana muhtacım.

Benliğimi yıprattı, ruhumu yıktı acım.

Çık da kanımı döken, doymayan düşmanı gör!

 

Savaş meydanlarında, şehit kahramanı gör!

Gel, Moskof ta taşlaşmış, kapkara vicdanı gör!

Zincirdeki kinimi, mahbesde imanı gör!

Avucumda kalbimi, zafersiz meydanı gör!

Silkin, çık tarihimin içinden kurtarıcım!

Mihrabımla, ruhumla ya rab ona muhtacım! “

 

Doğruldu mezarından Kılıçarslan, silkindi,

Yetişti Peygamberim, gökten melekler indi.

Tekbirlerin sesinden bayraklaşırken Din’im,

Şimşek gibi parladı, ufkunda bütün kinim.

Tarihimin içinden geldi sesi hıncımın,

Dişimle parçaladım, ölümden kelepçemi.

 

Ermeniler tadarken zehrini kılıncımın,

Moskof’un boğazından tarih gördü

Ben, serhat boylarından Türk’ün uysal evladı…

Lakin yurduma düşman, alçakların celladı…

 

Ben serhat çocuğuyum, vazifem nöbet benim.

Tarihi tarih eden Türk’teki heybet benim.

Ey benim güzel şehrim, ey benim öz Türk Van’ım,

Ecdadımın uğrunda öldüğü Anadolu!

Tarihin yadigarı, benim içli vatanım,

Gülüşünde kalbimin güldüğü Andolu!

 

İki Nisan, kinimin Moskof u boğduğu gün…

İki Nisan, baharın güneşle doğduğu gün…

İki Nisan, alınan tarihi öcün günü…

İki Nisan, Van’lı da şahlanan gücün günü…

İki Nisan, manası gönül ve kalbimizin,

İki Nisan, haberi kurtuluş harbimizin.

 

                        1958

 

    Seyyid Ahmet ARVASİ